بررسی میزان شیوع اختلالات روانی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر نیشابور

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان شیوع اختلال روانی در دانش آموزان دبیرستانی شهر نیشابور است. روش این پژوهش توصیفی از نوع زمینه یابی است و از میان 11600 نفر جامعه آماری مورد پژوهش 540 نفر نمونه به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند از این تعداد 497 نفر برای تحلیل نهایی باقی ماندند. آزمودنی ها ابتدا پرسشنامه scl-90-r را پرکردند، پس از تصحیح پرسشنامه و تجزیه و تحلیل داده ها دانش-آموزانی که از خط برش تعیین شده بالاتر بودند به وسیله فرم مصاحبه بالینی بر اساس dsm-iv-r مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون خی دو تجزیه وتحلیل شد. نقطه برش برمبنایgsi: نمره1و پایین تر از آن، سالم. 1/1 تا 2، دارای مشکل قابل توجه و بالاتر از 2، دارای مشکل شدید بالینی بود. یافته-های پژوهش نشان داد که8/32 درصد از دختران و 6/24 درصد از پسران دارای مشکل قابل توجه بودندو 8/6 درصد دختران و 8/1 درصد پسران دارای مشکل شدید بالینی بودند در مجموع، 3/4 درصد دارای مشکل شدید بالینی و 7/28 درصد دارای مشکل قابل توجه بودند. نتیجه گیری: بین میزان شیوع اختلالات روانی در دختران و پسران تفاوت معناداری وجود داشت و در ابعاد نه گانه مقیاس scl-90-r، در تمام ابعاد به جز روان پریشی و اضطراب تفاوت معناداری بین دختران و پسران وجود داشت و همچنین دختران دارای بیشترین فراوانی در اختلالات بوده و در بین ابعاد نه گانه بیشترین فراوانی مربوط به طبقه مشکل شدید بالینی مربوط به بعد خصومت (2/4 درصد) و افکار پارانوئید (2/3) بود و کمترین فراوانی مربوط به بعد روان پریشی (0/0 درصد) و بعد ترس مرضی (4/0 درصد) بود.با توجه به شیوع 3/4 درصدی مشکلات شدید بالینی و 7/28 درصدی مشکلات قابل توجه در دانش آموزان دبیرستانی، لزوم توجه به مشکلات روانشناختی در دانش آموزان حائز اهمیت است